Ένα sandwich κι έναν μαραθώνιο, παρακαλώ!

Διαβάζω συνεχώς στην ξένη βιβλιογραφία, ότι κατα τη διάρκεια της προετοιμασίας για μια απόσταση πέραν του μαραθωνίου, αυτό που έχει σημασία δεν είναι τα χιλιόμετρα που διανύεις, αλλά ο χρόνος τον οποίο δαπανάς κινούμενος. “The time on your feet…”, όπως διατυπώνεται εν συντομία. Εντυπωσιακό αν αναλογιστεί κανείς ότι εμμέσως αφήνουμε στην άκρη την έννοια του ρυθμού και της ταχύτητας κίνησης και δίνουμε βάση στην βελτίωση της ικανότητας διαρκούς κίνησης. Αυτό σημαίνει ότι μπορείς να τρέχεις σαν λαγός ή να πηγαίνεις σαν χελώνα, να περπατάς, να σέρνεσαι και γενικότερα να κάνεις οτιδήποτε που θα σε φέρει έστω και ελάχιστα εγγύτερα στον τερματισμό.

Ακρογωνιαίος λίθος της προετοιμασίας αποτελεί το κάπως εκτεταμένο, αργό και συνεχόμενο τρέξιμο. Το γνωστό long run του μαραθωνίου εδώ αποκτά άλλη διάσταση… Για να είμαι ειλικρινής, γιγαντώνεται σε τέτοιο βαθμό, που 25 ή 30 χιλιόμετρα, φαντάζουν σαν μια βόλτα στο πάρκο! Στόχος είναι η ενίσχυση της αντοχής στη μηχανική καταπόνηση του σώματος, αλλά και στην πνευματική καταπόνηση του νου. Χωρίς να έχω ανακαλύψει την πυρίτιδα, ακολουθώ ενα σύστημα εναλλαγής τρεξίματος με περπάτημα, σε αναλογία 7/1 λεπτά, προς αποφυγή της έντονης κόπωσης, αλλά και ενίσχυσης του ηθικού μου, καθώς διαιρώ το χρόνο της προπόνησης σε “μαγικά” επτάλεπτα. Δυο δοκιμασμένες τακτικές χρησιμοποιώ κατα το υπερμαραθώνιο long run:

Προπόνηση sandwich

Δυο συνεχόμενες προπονήσεις μακράς διάρκειας, όπου η δεύτερη θα πρέπει να είναι κατα 25% μικρότερη απο την πρώτη και σε λίγο χαμηλότερη ένταση. Η πρόκληση εστιάζεται στο οτι μετά την κούραση της πρώτης ημέρας, καλείσαι να ανταπεξέλθεις με επιτυχία στις απαιτήσεις της επόμενης, με το σώμα ήδη να βρίσκεται σε επιβάρυνση. Με αυτό τον τρόπο εκπαιδεύεις στην κίνηση ενα καταπονημένο σώμα και ως εκ τούτου, ιδιαίτερη προσοχή απαιτείται στην δεύτερη προπόνηση, προς αποφυγή τραυματισμού. Αυτή η μορφή προπόνησης στο εξωτερικό αναφέρεται ως “Back to Back” ή εν συντομία “B2B”. Προσωπικά την αποκαλώ προπόνηση σάντουϊτς για δυο λόγους: Πρώτον, διότι δυο μεγάλες προπονήσεις με λίγη ενδιάμεση ξεκούραση μου θυμίζουν, τις δυο χοντρές φέτες ψωμιού με την λεπτή στρώση τυριού στο ενδιάμεσο και δεύτερον, με το πέρας αυτής της επίπονης διαδικασίας, συνηθίζω να τρώω δυο σάντουϊτς απο το γνωστό περίπτερο στο Λαγανά!

screenshot_8

screenshot_9

Προπόνηση 4-5 ωρών

Εντάξει το παραδέχομαι… Δεν είναι για τον καθένα! Απαιτείται αφοσίωση, ενθουσιασμός, λόξα… εγώ θα το χαρακτήριζα ως αγάπη για το τρέξιμο! Πριν λίγες ημέρες ολοκλήρωσα εναν “προπονητικό μαραθώνιο”, τρέχοντας πάνω κάτω στο πεζοδρομημένο χιλιόμετρο στον Λαγανά. Εκείνη την ώρα δεν αισθανόμουν οτι έκανα κάτι δύσκολο. Χαλαρώνοντας όμως, μετά από ενα ζεστό μπάνιο, άκουσα μέσα μου μια φωνή γεμάτη αγαλλίαση… “Ναι ρε φίλε, έκανες κάτι μεγάλο σήμερα!”

screenshot_11

Leave a comment